Pocztówki z Portugalii

 Piękna, intrygująca, smutna, ale zarazem optymistyczna opowieść ukazująca niesamowite uroki Portugalii, wciągającą historię osób rozdzielonych na kilka lat i małego chłopca, którego rzeczywistość została zamknięta w czterech ścianach, a jedynym oknem na świat była wielka srebrna bombka. Książka jest niebywale emocjonalna, uderza swoją historią w serce czytelnika. Oprócz oczekiwania, zachwytów nad urokami pięknej Portugalii i wiszącej miłości, pojawia się złość na chichoty losu, bezradność, bolesne pożegnania, trudne decyzje, które trzeba podjąć, myśli o niesprawiedliwości. Opowieść skłania do przemyśleń, ukazuje ogromną miłość matki i ojca do dziecka, nierówną walkę z chorobą i brakiem pieniędzy na leczenie, determinację, by pokazać jak najwięcej i jak najwięcej zapamiętać z pięknych chwil. 

 Pojawia się też tajemnica do odkrycia, odnalezienie swojego miejsca na ziemi, chęć pomagania innym. Autorka w delikatny i wysublimowany sposób przedstawia fabułę książki. Kształtuje opowieść, która materializuje się przed oczami. Czytelnik ma okazję zaglądać do znanych zakątków Wrocławia, po czym przenosi się w podróż, by doświadczyć niesamowitych uroków Portugalii. Poczuć ich klimat, nasiąknąć ich tajemniczością, grozą, ciepłem i harmonią. Bohaterowie są tacy jak my. Z wadami i zaletami, popełniają głupie błędy, unoszą się dumą, nie potrafią doprowadzić do szczerej rozmowy, ukazują swoje bolączki, słabości, ale też i mocne strony, hart ducha, waleczność i miłość. 

 Książka mimo smutnych momentów daje pozytywny wydźwięk, że człowiek jest szlachetny i mądry, że potrafi bezinteresownie pomagać drugiej osobie, wyciągnąć pomocną dłoń. Ukazuje ogromną siłę miłości, tajemnicę zniknięcia ojca, utratę zaufania i zapierające dech w piersiach obrazy Portugalii. Emocjonalna, piękna i zachwycająca. Co tu dużo mówić? Tę historię trzeba przeczytać.